Current Problems of Psychiatry

Treatment – refractory and super refractory schizophrenia – a case study

Schizofrenia lekooporna i super-lekooporna – studium przypadku

CASE STUDY
Curr Probl Psychiatry 2017; 18(4): 292-299
DOI: 10.1515/cpp-2017-0022
© 2017 Medical University of Lublin. This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution-NonComercial-No Derivs licence (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/)

Ewelina Soroka1, Inga-Ujma Lesiczka1, Magdalena Tracz1,
Bernarda Bereza2, Marcin Olajossy1

1 II Department of Psychiatry and Psychiatric Rehabilitation, Medical University of Lublin
2 Department of Clinical Psychology, Catholic University of Lublin

Abstract

Refractoriness affects about 25% of patients treated with antipsychotics, and it is a very big challenge for clinicians. The most commonly accepted definition of refractoriness is: lack of satisfactory clinical response to treatment with at least two antipsychotic drugs, from different groups, carried out at therapeutic doses and for a sufficiently long period.
Aim: The aim of the study is to analyze the case of a patient diagnosed with schizophrenia.
Methods: Analysis of medical records, available literature from recent years on treatment-refractory and super-refractory schizophrenia.
Results: A 53-year-old patient, a bachelor, suffering from paranoid schizophrenia with an extremely severe, non-remission course with drug resistance features. The patient's father and sister also suffer from severe paranoid schizophrenia. The patient became ill at the age of 22. Despite the high doses of clozapine, in a sufficiently long period of time, the patient maintained positive and negative symptoms, cognitive deficits and behavioral disorders.The patient was 14 times psychiatrically hospitalized, twice treated with electro-convulsive therapy, which did not bring results despite the combination of electroconvulsive therapywith psycho pharmacotherapy. In addition, the patient was addicted to benzodiazepines, administered during anxiety and anxiety attacks by the mother, during the described hospitalization, gradually discontinued. Patient after several attempts of committing suicide, with a tendency to self-destructive behavior. The illustrated case meets the criteria of super-refractory schizophrenia (SRS).
Conclusions:
  1. The category of refractory schizophrenia encountered in the literature is not a separate diagnostic category - it does not exist in classification systems, therefore we consider the phenomenon / symptom of drug resistance - variously defined.
  2. Social relations have a big impact on the functioning of the patient as well as the course of the disease and prognosis (the role of the family).
  3. There are numerous methods for the potentiating of clozapine treatment, of which combining clozapine with EC therapy is effective and safe. The strategy for combining clozapine with EC is effective, but not in all patients.
 
Keywords: schizophrenia, clozapine, treatment refractoriness

Streszczenie

Wstęp: Lekooporność dotyczy około 25% pacjentów leczonych przeciwpsychotycznie, stanowiąc bardzo duże wyzwanie dla klinicystów. Najczęściej akceptowana definicja lekooporności to: brak satysfakcjonującej odpowiedzi klinicznej na leczenie co najmniej dwoma lekami przeciwpsychotycznymi, z różnych grup, prowadzone przy zastosowaniu dawek terapeutycznych i przez wystarczająco długi okres.
Cel pracy: Celem niniejszej pracy jest analiza przypadku pacjenta z rozpoznaniem schizofrenii.
Metody: Analiza dokumentacji medycznej, dostępnego piśmiennictwa ostatnich lat na temat schizofrenii lekoopornej i super-lekoopornej.
Wyniki: Pacjent 53 lata, kawaler, chorujący na schizofrenię paranoidalną o wyjątkowo ciężkim, bezremisyjnym przebiegu z cechami leko-oporności. Ojciec i siostra pacjenta również chorują na schizofrenię paranoidalną o ciężkim przebiegu. Pacjent zachorował w wieku 22 lat. Mimo stosowania wysokich dawek klozapiny, w odpowiednio długim okresie czasu, u pacjenta utrzymywały się objawy pozytywne, negatywne, deficyty poznawcze i zaburzenia zachowania. Chory był 14-razy hospitalizowany psychiatrycznie, dwukrotnie leczony terapią elektrowstrząsową, która nie przyniosła efektów mimo połączenia EW z psychofarmakoterapią. Dodatkowo pacjent był uzależniony od benzodiazepin, podawanych w czasie napadów lęku i niepokoju przez matkę, w czasie opisanej hospitalizacji stopniowo odstawianych. Pacjent po kilku próbach samobójczych, z tenden-cją do zachowań autodestrukcyjnych. Zoobrazowany przypadek spełnia kryteria schizofrenii super-lekoopornej.
Wnioski:
  1. Spotykana w piśmiennictwie kategoria schizofrenii lekoopornej nie jest odrębną kategorią diagnostyczną – nie istnieje w systemach klasyfikacyjnych, rozpatrujemy zatem zjawisko/ objaw lekooporności - różnie definiowanej.
  2. Relacje społeczne mają duży wpływ na funkcjonowanie pacjenta a także przebieg choroby i rokowania (rola rodziny).
  3. Znane są liczne metody potencjalizacji leczenia klozapiną, spośród których skuteczne i bezpieczne wydaje się łączenie klozapiny z EW. Strategia łączenia leczenia klozapiną z EW jest skuteczna, lecz nie u wszystkich pacjentów.
 
Słowa kluczowe: schizofrenia, klozapina, lekooporność

Pliki do pobrania

Calendar

Listopad 2024

Pon Wto Śro Czw Pią Sob Nie
        01 02 03
04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30