Current Problems of Psychiatry

The aim of the paper is a short summary the theory of Carl Gustav Jung related to dream analysis as it can be used in practice in psychotherapeutic work with patients.

Besides the original thesis of this author, some views of his more contemporary successors are also used.

Jung thinks about psyche as a wholeness which is organized to realize the goal of full human development (called by him the process of individuation). The conscious and unconscious part of psyche complement each other. So the unconsciousness is (or at least can be) constructive, creative and active. Jung understood dreams as a way of communication of some important contents from unconsciousness to consciousness. Dreams have three main functions: regulating, therapeutic (compensation) and integrating (progressive).

The first stage of work relates to free associations to every element of a dream. Then an active imagination is supposed to be used. The last stage is called amplification – it is trying to put the experience of an individual into more universal frames. Jung discovered that a dream is constructed similarly to the classic Greek drama with its typical stages.

Streszczenie

Celem pracy jest skrótowe przedstawienie teorii Karola Gustawa Junga w powiązaniu z analizą snów, która może być stosowana jako praktyczna metoda psychoterapeutycznej pracy z pacjentami. Obok jego oryginalnych poglądów przedstawia ona również niektóre twierdzenia jego współczesnych następców.

Jung rozumiał psychikę jako dynamiczną całość ukierunkowaną na realizację celu pełnego ludzkiego rozwoju (określał to jako proces indywiduacji). Świadoma i nieświadoma jej część uzupełniają się wzajemnie. Nieświadomość jest więc – albo przynajmniej może być konstruktywna, aktywna i twórcza. Sny rozumiał Jung jako sposób przekazywania przez nią ważnych treści do świadomości. Spełniają one trzy główne funkcje: regulacyjną, terapeutyczną (kompensacyjną) i integracyjną (rozwojową).

Pierwszym etapem pracy ze snem są wolne skojarzenia do każdego z jego elementów. Następnie używa się aktywnej wyobraźni. Ostatni etap zwany amplifikacją polega na umieszczeniu doświadczenia jednostki w bardziej uniwersalnych ramach. Jung odkrył, że sens konstruowany jest podobnie jak klasyczny dramat grecki z jego charakterystycznymi stadiami.