Current Problems of Psychiatry

Initial serum MMP-9 activity as a bad prognostic factor after ischemic stroke

ORIGINAL PAPER

Curr Probl Psychiatry 2011; 12(1): 38-40

Jacek Kurzepa1, Joanna Bielewicz2, Paweł Kurczab3, Zbigniew Stelmasiak2,
Andrzej Stepulak1

1 Department of Biochemistry and Molecular Biology, Medical University of Lublin,
2 Department of Neurology, University Hospital No. 4 in Lublin,
3 Department of Chemotherapy, Specialistic Hospital in Brzozów

Abstract

An early evaluation of ischemic stroke (IS) biomarkers enhances the chance for proper diagnosis and can predict the clinical outcome after acute phase of the disease. Our purpose was to evaluate the MMP-2 and MMP-9 serum activity as the prognostic factors for patients’ disability after IS. Finally, twenty patients with IS confirmed in computed tomography scans were prospectively enrolled into the study. The patients were examined by functional disability scales: Barthel Index (BI) and Modified Rankin Scale (mRS) at the admission and after 3 months from IS onset. The serum MMP-2 and MMP-9 activities were measured on the first day of stroke with use of gelatin zymography. BI scores increased and mRS decreased significantly after 3 months from the stroke onset in comparison with day 1 (p<0.05). Significant relationships between serum MMP-9 activity and late BI (r=-0.63, p=0.003) or mRS (r=0.67, p=0.002) scores, estimated at three months from the stroke, were noticed. In addition, we observed significant correlation between initial MMP-2 serum activity and late BI (r=-0.45, p=0.05). Our data indicated on serum MMP-9 rather than MMP-2 measured during acute phase of IS as a predictor of patients’ functional status three months after the stroke.

Streszczenie

Wczesna analiza biomarkerów wskazujących na udaru mózgu zwiększa szansę postawienia właściwej diagnozy, jak również może przewidzieć stan funkcjonalny pacjentów po okresie ostrej fazy choroby. Celem niniejszej pracy była ocena aktywności MMP-2 i MMP-9 (żelatynaz) w surowicy w pierwszej dobie udaru niedokrwiennego mózgu jako czynników prognostycznych wskazujących na stan funkcjonalny pacjentów po przebyciu udaru. Do badania zakwalifikowano 20 pacjentów z potwierdzonym w badaniu tomografii komputerowej udarem niedokrwiennym mózgu. Ocenę kliniczną pacjentów wykonano przy pomocy zmodyfikowanej Skali Rankina (mSR) oraz Indeksu Barthel (IB) w pierwszej dobie oraz 3 miesiące po udarze. Aktywność żelatynaz w surowicy uzyskanej w pierwszej dobie choroby oceniona została przy użyciu zymografii żelatynowej. Zarówno wartości IB oraz mSR wykazały na poprawę stanu funkcjonalnego pacjentów w 3 miesiącu po udarze w porównaniu do pierwszej doby (p<0.05). Wykazano istotą statystycznie zależność pomiędzy aktywnością MMP-9, a wynikiem BI (r=-0,63; p=0,003) oraz mSR (r=0,67; p=0,002) ocenianymi w trzecim miesiącu po udarze. Dodatkowo wykazano zależność pomiędzy aktywnością MMP-2 a BI w 3 miesiącu choroby. Uzyskane wyniki wskazują większą wartość oznaczania aktywności MMP-9 w porównaniu do MMP-2, jako wczesnego markera stanu funkcjonalnego pacjentów po przebyciu udaru niedokrwiennego mózgu.

Słowa kluczowe

skale udaru, MMP-2, MMP-9

Keywords

stroke scales, MMP-2, MMP-9

Calendar

Marzec 2025

Pon Wto Śro Czw Pią Sob Nie
          01 02
03 04 05 06 07 08 09
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31