Current Problems of Psychiatry

REVIEW PAPER

Curr Probl Psychiatry 2018; 19(2):125-130

DOI: 10.2478/cpp-2018-0011

© 2018 Medical University of Lublin. This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution-NonComercial-No Derivs licence (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/)

Aneta Perzyńska-Starkiewicz

II Department of Psychiatry and Psychiatry Rehabilitation, Medical University of Lublin

Full Text

Abstract

The aim of this study is to acquaint the readers with some pieces of practical guidance on the therapy of neurotic disorders offered by Professor Mieczysław Kaczyński to his colleagues and students at the Lublin Clinic of Psychiatry. Patients who report so-called neurotic complaints are a group that requires a very thorough clinical analysis. Professor Kaczyński emphasized that it was necessary to make a distinction among patients with a neurotic reaction, a pseudoneurotic syndrome, and ‘neurosis proper’ or psychoneurosis. The first group includes patients who report a psychological trauma as a trigger of their complaints. Therapeutic intervention brings good outcomes leading to resolution of the condition. A group of patients that is very important from the point of view of diagnosis are those in whom neurotic complaints are masking an onset of a somatic or mental illness or an existing illness which is running a mild course. In such cases, a cursory examination leading to a mistaken diagnosis of neurosis can have devastating effects. A misdiagnosis is easy to make, for example, in patients with increased intracranial pressure ("the neurasthenic stage of a brain tumour") or an onset of a mental illness (the pseudoneurotic syndrome of early schizophrenia). Therefore, often, before the final diagnosis is arrived at, multiple follow-up examinations are needed to monitor the structure and dynamics of the disease. Only when the first two diagnostic options have been excluded, can the physician classify the disorder as a neurosis (psychoneurosis).
In such cases, it is necessary to find the etiological agent, which, more often than not, is a situation of conflict or frustration that the patient is unconscious of. A failure to analyze a case in this way may result in the patient's resignation response, potentially leading to suicide. It appears that Professor Kaczyński's remarks on the clinical picture of neurotic disorders largely round out the information provided in ICD-10 under F.40–F.48.

Keywords: neurotic symptoms, clinical practice, suicidal resignation response

Streszczenie

Celem pracy jest przedstawienie praktycznych wskazówek, dotyczących terapii zaburzeń nerwicowych, przekazywanych przez prof. Mieczysława Kaczyńskiego, w lubelskiej Klinice Psychiatrii. Pacjenci, zgłaszający tzw. skargi nerwicowe, stanowią grupę wymagającą bardzo wnikliwej analizy klinicznej. Prof. M. Kaczyński podkreślał, że konieczne jest różnicowanie między: - reakcją nerwicową, - zespołem rzekomonerwicowym i – tzw. ,,nerwicą prawdziwą” lub psychonerwicą. Do pierwszej grupy, należą pacjenci, którzy wskazują na uraz psychiczny wyzwalający zgłaszane skargi. Pomoc terapeutyczna, przynosi dobre rezultaty i schorzenie ustępuje. Bardzo ważną diagnostycznie grupą są pacjenci, u których dolegliwości nerwicowe maskują, rozpoczynające się lub istniejące, lecz o łagodnym przebiegu schorzenie somatyczne lub chorobę psychiczną. W takich przypadkach, powierzchowne badanie zakończone błędną diagnozą nerwicy, może spowodować dramatyczne skutki. Tak może być w przypadku np. wzrostu ciśnienia śródczaszkowego ( ,,stadium neurasteniczne guza mózgu”) lub rozpoczynającej się choroby psychicznej ( zespół rzekomo nerwicowy rozpoczynającej się schizofrenii ). Dlatego, przed ostateczną diagnozą, konieczne są nieraz wielokrotne badania kontrolne, monitorujące strukturę i dynamikę schorzenia. Wykluczenie dwóch pierwszych możliwości diagnostycznych, upoważnia do zakwalifikowania schorzenia do grupy nerwic (psychonerwic). W takich przypadkach, konieczne jest ujawnieni czynnika etiologicznego, którym najczęściej jest nieuświadamiana sobie przez pacjenta, sytuacja konfliktowa lub frustracyjna. Brak takiej analizy, może skutkować rozwojem, zagrażającej śmiercią samobójczą, reakcji rezygnacyjnej. Wydaje się, że przytoczenie uwag prof. M. Kaczyńskiego, dotyczących obrazu klinicznego zaburzeń nerwicowych, może stanowić dopełnienie informacji, objętych
kodami alfanumerycznymi F.40 – F.48 Klasyfikacji ICD-10.

Słowa kluczowe: objawy nerwicowe, praktyka kliniczna, reakcja rezygnacyjna samobójcza