Current Problems of Psychiatry

Samouszkodzenia u osób z rozpoznaniem psychiatrycznym – przegląd literatury

REVIEW PAPER

Curr Probl Psychiatry 2023; 24, 40-51

10.12923/2353-8627/2023-0004

© 2023 Authors. This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution-NonComercial-No Derivs licence (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/)

Ewelina Drzał¹ , Agnieszka Banaszek² ,
Paweł Stanicki², Zuzanna Wingralek²

¹ I Department of Psychiatry, Psychotherapy, and Early Intervention, Medical University of Lublin, Poland
² Student Research Group at the I Department of Psychiatry, Psychotherapy, and Early Intervention, Medical University of Lublin, Poland

Abstract

Introduction: Self-mutilation is of an auto-aggressive nature. They take many forms. Usually they do not occur as an isolated phenomenon. Self-injuring persons often have a diagnosed mental disorder, and a psychiatric diagnosis is one of the risk factors for the occurrence of self-harm.
Material and method: In this study, articles were analyzed that contained information on the occurrence of various mental disorders. These articles searched for information on the occurrence of self-mutilation, its type, origin and causes. 
Discussion: Self-mutilation is common in patients with a psychiatric diagnosis. The frequency of such behaviors can range from 33% to 50% in people with autism, up to 22%, and even 49% in people diagnosed with psychotic disorders. Acts of selfharm may affect 50-78% of people diagnosed with border-line personality disorder. In adolescents with eating disorders, 41% of patients report self-harm. In the group of people diagnosed with bipolar disorder, it may be as high as 77.3%. People with depression are also a large self-injuring group. It is reported that it may be up to 71.2% of patients with unipolar disorder.
Conclusions: Self-mutilation is a phenomenon that is more and more topical and common not only in the adolescent population. This is a multi-factorial issue. One of the risk factors are mental disorders. Self-mutineers choose various methods, and this choice depends, among others, on from recognition. The size of the phenomenon and its evolution make it necessary to study it in order to increase the level of knowledge, update information and, consequently, the ability to help people at risk of NSSI. 

Keywords: self-mutilation, autism spectrum disorder, schizophrenia, bipolar disorder, personality disorders

Streszczenie

Wstęp: Samouszkodzenia mają charakter zachowań autoagresywnych. Przybierają różne formy. Zazwyczaj nie występują jako zjawisko izolowane. Osoby dokonujące samouszkodzeń często mają rozpoznane zaburzenie psychiczne, a rozpoznanie psychiatryczne jest jednym z czynników ryzyka występowania samouszkodzeń.
Materiał i metoda: W niniejszym badaniu dokonano analizy artykułów, w których można było znaleźć informacje na temat występowania różnych zaburzeń psychicznych. W artykułach tych szukano informacji na temat występowania samouszkodzeń, ich rodzaju, pochodzenia, przyczyn powstawania.
Dyskusja: U pacjentów z rozpoznaniem psychiatrycznym często występują samouszkodzenia. Częstość takich zachowań może wynosić od 33% do 50% u osób z autyzmem, do 22%, a nawet 49% osób z rozpoznaniem zaburzeń psychotycznych. Akty samookaleczeń mogą dotyczyć 50-78% osób z rozpoznanym zaburzeniem osobowości typu border-line. W przypadku młodocianych osób z zaburzeniami odżywiania aż 41% pacjentów zgłasza zaangażowanie w samookaleczenia. W grupie osób z rozpoznanymi zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi może być to nawet 77,3%. Dużą grupą osób samouszkadzających się są również osoby z depresją. Podaje się, że może to być nawet 71,2% chorujących na zaburzenie afektywne jednobiegunowe.
Wnioski: U pacjentów z rozpoznaniem psychiatrycznym często występują samouszkodzenia. Częstość takich zachowań może wynosić od 33% do 50% u osób z autyzmem, do 22%, a nawet 49% osób z rozpoznaniem zaburzeń psychotycznych. Akty samookaleczeń mogą dotyczyć 50-78% osób z rozpoznanym zaburzeniem osobowości typu border-line. W przypadku młodocianych osób z zaburzeniami odżywiania aż 41% pacjentów zgłasza zaangażowanie w samookaleczenia. W grupie osób z rozpoznanymi zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi może być to nawet 77,3%. Dużą grupą osób samouszkadzających się są również osoby z depresją. Podaje się, że może to być nawet 71,2% chorujących na zaburzenie afektywne jednobiegunowe.

Słowa kluczowe: samouszkodzenia, spektrum autyzmu, schizofrenia, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, zaburzenia osobowości